bazen canım o kadar çok sıkılıyor ki, yüzüm düşüyor. dokunsan ağlayacağım..
bütün afakanlar tepemde, yaptıklarım yapamadıklarım, özlediklerim, nefret ettiklerim, görmek istediklerim, karşıma çıkmasın diye dua ettiklerim, yüzünü unutmamak için sabahlara kadar tanrı'ya yalvardığım... her şey, herkes parçalıyor bedenimi, ruhumu. vurmak istiyorum beynimi duvarlara bazen, darmadağın olsun, bitsin her şey, kurtulayım. bıktım ben kendimi suçlamaktan. kızıyorum da kendime bazen, başkası olsa yerimde ''fazlasını hak ediyormuşsun, az bile etmişim sana zamanında'' der. diyemiyorum ama, senin dikenin gül oluyor bana değince, ben uzattığım gülden utanıyorum. manyak mıyım neyim ben ya?
***
yürüyorsun ya şu an iki kapılı bakkalına, bana da kap bir bira kızıl sakal, içeyim unutayım.
sen söyle bana, insan içince unutuyor mu? saklanmak mümkün mü bir şişenin ardına? hı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder