Etiketler

5 Ağustos 2011 Cuma

şans tanımak :/

Biriyle oturuyorum bir akşam masada. Kafam bomboş gidiyorum oraya, geçmişi fırlatıp atmışım tüm camlarımdan bir esinti geri getirmiş meğer de haberim yokmuş. Ne güzel sohbet ediyoruz, ''her şey iyiye gidiyor hissi'' ne demektir anlıyorum o an.. sonra birden ne oluyorsa dalıyorum kendi içimde bir yolculuğa, her  yol hiç istemediğim sona ulaşıyor, tüm duraklarda karşımdasın. bir an ellerin yapışıyor boğazıma, gözlerin dalıyor gözlerime, ''bunu bana nasıl yaparsın?'' der gibi bakıyor karşımdaki, senmişsin gibi....

Ben kaçmaya çalıştıkça peşimden gelen gölgen bırakmıyor yakamı yine, yeniden...
Ayaklarım saplanıp kalıyor o masaya, kalkıp gidemiyorum, üstüme üstüme geliyor yokluğun, sensizlik...
''Ne yapmaya çalışıyorsun?'' dediğim an şapşala dönüyor karşımdaki, o an yaşıyorum ''her şey kötüye gidiyor hissi''ni. Ben o'nun cevaplayamadığı ve şaşırıp kaldığı soruyu sana sormuştum aslında; sahi sen neyin peşindesin?

Teoman

Bana öyle bakma, bizi anlayacaklar
ikimize karşı bu dünya bizi anlamıcaklar!

son dönemde dinlediğim enfes parçalardan biri, hatta en iyisi diyebilirim. sözler hep birbirinin tekrarı gibi gelse de bir aşk daha nasıl yalın ifade edilebilir ben pek bilemedim.''anlaşılmaktan'' ve ''anlaşılamamaktan'' bu denli korkulabilir, böyle bir tedirginlik ancak böyle ifade edilebilir ve bunu elbette en iyi Teoman yapabilirdi. Yapmış da... Müziği bırakıyormuş, yapmasın yahu, bari o bunu yapmasın bize. Teoman'da müziği bırakıyorsa herkes herkesi/her şeyi bırakabilir bence ki müzik başka kime bu kadar yakışır şu an bir alternatif bulamadım. En çok Teoman'a...

Bu hayat da bizi böyle yakamızdan tutacaksa... Hayat tutsa ya yakamızdan, bazen biz vazgeçmişken ondan, o sarılsa ya ellerimize..