Etiketler

15 Ekim 2010 Cuma

bakkal ve çocuklar

elindeki parayla dünyayı alabileceği inancını taşıyan çocuklar vardı ya bir zamanlar... alırdı da... bir sakız, bir küçük çikolatadan ibaret dünyası avuçlarındaydı artık.
bilseydim büyüdükçe herşeyin o kadar kolay mutlu etmeyeceğini vakti zamanında, bugün milyarların anlamsız geleceğini, daha bir keyifle çiğnemez miydim o sakızı, daha bi tatlı gelmez miydi o küçücük portakallı cinolar. ama olmuyor işte, neden dünyanın bilmem neresinden gelmiş koca çikolatalar lezzetsiz? eksik olan ne bunların içinde? elimizdeki minicik bozuk paralarla neyi alacağımızı şaşırırken bugün neden elimdeki paraları harcama isteği duymuyorum? neden o ufacık ayaklarım kocamanken şimdi, istediğim yere uzanabilecekken, neden uzanamıyorum mutluluğa ulaşmak için, o boyumun iki katı bakkalın tezgahına uzandığım gibi?

2 yorum:

uyumuycam dedi ki...

bu yazıyı atlamışım.. harikaymış.. ben de bazen aynen böyle düşünüyorum.. bi şeyimiz yokken daha mutluyduk.. her şeyimiz var ama bi "şey" eksik...

piraye dedi ki...

insanların içinde koca bir girdap ne atsan içine çekiyor, istiyor da istiyor, düzen mi bu hale getiriyor bizi, biz mi garipleşiyoruz bilmiyorum ilgilenmiyorum da, sadece böyle olmasına üzülüyorum.. hep bir ''şey'' eksik haklısın..