pişmanlık

İnsanı geçmişi içinde kaybettiren, tüm anılarını bir labirent yapıp kişiyi içine hapseden duygu. ne yana dönsem duvar karşımda, biri diğerine açılıyor, bir soru başka bir soruya gebe, bir cevap binbir cevaba dönüşüyor ama hiçbiri karşılamıyor soruyu, olmuyor haydi başka bir yola sapıyorum yine tosladığım koca bir duvar, yine sorular, yine saçmasapan cevaplar, bitip tükenmek bilmeyen suçlamalar, önce karşıdakini, sonra hızımı alamayıp tüm hayatımı ama en sonunda doğru olanı ve kendimi...

geri dönüşü olmayan yollara girişin sonucudur, geri dönüşü olan ama dönüldüğünde eskisi gibi bulunmayan yolların da..

nasıl pişmanım herşeyden, tüm yaptıklarımdan, yapmadıklarımdan herşeyden işte, ne varsa elimde şu an sanki başka şeyler yapsam daha iyisi olabilecekmiş gibi, ne yoksa elimde sanki uğraşsam olacaklar(dı) gibi geliyor. elindekilerin değerini yitirten, elde edemediklerini iştihara çıkaran berbat bir duygudur pişmanlık.

nasihat, ''zamanında yenmemiş ve bayatlamış bir ekmeği başkasına yedirmeye çalışmaktır'' derdi bir zamanlar birisi.  nasıl doğru, bir bilseniz nasıl çabalıyorum insanlar aynı hatalara düşmesin diye ama kör bir kuyu işte hatalar zinciri, insan farkedemiyor ki içinde debelendiğini. bilseydim böyle olacağını daha sıkı sarılmaz mıydım sana, bırakır mıydım hiç ellerini, üzer miydim hiç seni, o kadar kapris yapar mıydım... yapardım evet hepsini yapardım bugün olsa yine yaparım, pişmanlık böyle bişi işte yaptıklarını ya da yapacaklarını  değiştirme kudreti olmayan bir his. hayattan kusturuyor o kadar.