acıları biriktirmek olanaklı mıdır? ya tatlı bir tebessümle yaşanan ve heybemize attığımız her bir anı, bizi korkunç acılara boğarsa yıllar sonra... acıları mı biriktirmiş oldum ben yıllarca? hatıralardı elime alıp torbama attığım halbuki.
en güzel anlarını toplamaktır avuçlarınızda, cımbızla çekip almak tatsız herşeyin arasından, kötü herkesin arasından çıkarıp yukarılara taşımak birini, taa zirveye. sonra yanlışlarını düşünüp kendinize acımak, zirveden bir anda yuvarlanan o adama acımak. bu saatlerde açılır kara kutu, ne varsa dökülür ortaya baklır ki biriktirilenler acı verir. işte o an ''neyi biriktirmişim ben?'' sorusunun cevabına dönüşür acıları biriktirmek.
kenarda köşede ne varsa hafızamda, su üstüne çıkıyor bu aralar, bu aralar değil hatta çok aralar... hep aralar... sustukça ben, birikiyor içimde acılar, hafızamda büyüdükçe yaşananlar, ellerimle yakalayamadıkça geçip giden yılları birikiyor acılarım, hüzünlerim. umut tutunmaya çalıştığım tek dalım, o kadar cılız ki..
acıları biriktirmek olanaklıdır, bilgisayarınızda kayıtlı bir fotoğraf, yatağınızın başucunda duran bir oyuncak, yadigar bir para, bir lens kabı, 5 sene boyunca satır satır yazılmış 2 ajanda dolusu mesajlar, şiirler, kırılmasına rağmen o seviyor diye saklanan bir kol saati, el yazılı mektuplar...
her biri ayrı bir acı, bal gibi olanaklıymış ya işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder